कोणत्याही पिढीला दोष देण आणि ते सविस्तर सांगण, त्यापेक्षा आपण काय आहोत हे सांगण त्याचा अभिमान बाळगण जास्त योग्य वाटल कारण प्रत्येक पिढीची दुसरी बाजु असेलही काही तर? आपण ती पिढी अनुभवली नाही तर तीच्या वर बोट का दाखवु म्हणून हे लिहलं.
तसच
सोडुन देण आपल्या पिढीला लवकर जमत नाही पुढची पिढी पटकन सोडून देते.
आपल्या पिढीला नातेवाईकांना घेऊन चालायला आवडत कारण भावंड ढिगभर असायचो तर या पिढीला दोस्त जास्त जवळचे वाटतात कारण एकटेच किंवा जास्तीत जास्त दोन असेच परिवार यांना ठाऊक.
आपली पिढी सायकल मिळाली तेव्हा काॅलेजात होती ती घेतानाची घरच्यांची ओढाताण बघण्याची समजण्याची वय आपली होती. या पिढीला सायकल न कळत्या वयात मिळाली कष्ट कसले समजतील.
आपल्या पिढीला संघर्ष मुसंडी मारण्याचा होता तर या पिढीला स्थैर्यासाठी संघर्ष आहे.
आपल्या पिढीला माययेची आजी इन हाऊस लाभली मायेची ऊब आपण अनुभवली तर ही पिढी पाळणाघरात जास्त वाढली ऊब कशी समजणार त्यांना.
आपली पिढी सुबत्ता असलेलं लहानपण अनुभवली त्यात एकोप्यावर फौकस होता तर ही पिढी सुबत्तेत जगलीच पण स्वतंत्र व्यक्तिमत्त्व म्हणुनच जगली .
आपली पिढी काकुच्या माहेरी पण पोटभर खाऊन लोळून सुख ऊपभोगलेली तर ही पिढी ठरवुन केलेल्या एकत्रीत सहवासातच जगली.
आपली पिढी संस्कृतीच्या झालरीतच वाढली तीच महत्व अनुभवत जगणारी आधीची पिढी तीला लाभली तर या पिढीला स्वतंत्र जगण्यातच ऊभ असल्याने पटल तर करणं या तत्वावर जगतेय.
म्हणून खुप गोष्टी अनुभवायला न मिळाल्याने ती कमनशिबी म्हणण्यापेक्षा आमची पिढी नशिबवान म्हणण जास्त योग्य ठरेल अस वाटलं.
तस बघितलं तर कोणतीच पिढी कमनशिबी नाही पण तरी आम्ही/ आपण या पिढीतले आहोत याबद्दल परमेश्वराचे आभार आणि मगच अभिमान आहे अस म्हणेन.
सौ. गौरी पाठक
१०.११.२५
No comments:
Post a Comment